Biscotti Reginelle, Siciliaanse sesamkoekjes.
Deze koekjes worden op Sicilië ook wel viscotta nciminati of ca giggiulena genoemd. Dit naar de sesam waar de koekjes mee omhuld zijn. Ze zijn gemaakt van zanddeeg en daarom heerlijk knapperig, de nootachtige smaak van de sesam maakt het feestje compleet!
Wat heb je nodig?
Ingrediënten voor een kleine 50 Biscotti Reginelle:
- 500 gram bloem type “00”
- 160 gram boter, koud en in blokjes gesneden
- 50 ml volle melk
- 4 gram bakpoeder
- 1 groot ei
- 160 gram suiker
- 1 theelepel vanille-essence
- een snufje zout
- de zeste van een biologische sinaasappel
- een schaaltje vol sesamzaad genoeg om alle koekjes naar smaak te bedekken
Doe alle ingrediënten voor het zanddeeg in een kom. Mix dit in de staande mixer, of met de hand totdat het deeg net samenkomt.
Let op! De sesam laten staan, die heb je alleen nodig om straks de deegstukjes door te halen.
Maak een bal van het deeg en kneed het niet teveel door. Je wilt immers dat het deeg straks een lekker, knapperig zanddeeg wordt.
Pak het deeg goed in plastic folie en leg het voor minstens een half uur in de koelkast.
Nadat je het deeg uit de koelkast gehaald hebt, snijdt je het door de helft. Leg de helft die je niet gelijk gebruikt weer even terug in de koelkast en verwarm gelijk de oven voor op 180 graden.
Rol dan van het deeg rolletjes van ongeveer 2,5 centimeter doorsnee, het luistert niet zo nauw maar dan heb je een uitgangspunt.
Snijd dan van de rolletjes stukjes van ongeveer 5 cm breed. Nogmaals iets groter of kleiner, geen probleem.
Zet 2 schaaltjes klaar, waarvan één gevuld met koud water en de ander met sesamzaad.
Tip! Gebruik één hand voor het bakje met water en de ander voor het sesamzaad, anders wordt het een zooitje. En ja, ik spreek uit ervaring!
Haal dan de stukjes deeg, snel door het water en wentel ‘m daarna door de sesam.
Leg de in sesamzaad gehulde stukjes deeg op een bakplaat met bakpapier en ga door totdat de bakplaat vol ligt. Vergeet niet om wat ruimte te bewaren tussen de Reginelle. Ze rijzen niet heel erg maar zo behouden ze hun vorm.
Schuif de bakplaat met Reginelle in de voorverwarmde oven op 180 graden. Bak ze ongeveer in 30 minuten mooi goudbruin.
Zijn de Reginelle mooi goudbruin gebakken en klaar, haal ze dan uit de oven en laat ze afkoelen op een rooster. Ondertussen ruikt de keuken al heerlijk naar jouw zelfgebakken biscotti Reginelle!
Nu de koekjes aan het afkoelen zijn, kan jij alvast beginnen aan het maken van een goede caffè, of het water opzetten voor een kop thee.
Overigens smaken deze biscotti Reginelle ook erg lekker bij een glaasje Marsala.
Vergeet niet om de tweede helft te bakken, want je hebt nog de andere helft van het deeg in de koelkast liggen!
Wist je dat?
Het verhaal gaat, dat de koekjes vernoemd zijn naar Koningin Carolina van Habsburg, echtgenote van de verbannen Koning Ferdinand I V van Bourbon (Koning Der Beide Siciliën)
Koningin Carolina bezocht met grote regelmaat het klooster van Santa Caterina in Palermo, dit klooster ligt vlakbij Quattro Canti. Hier ging ze heen om te proeven van alle heerlijke zoetigheden die de nonnen maakten (wil jij dat ook eens doen, lees hier meer over deze prachtige plek midden in het centrum van Palermo)
De nonnen begonnen zich behoorlijk te irriteren aan deze regelmatige bezoeken van de Koningin, vooral door haar grote gezelschap die steeds weer meekwam.
Daar bedachten de nonnen wat op, dachten ze. Ze bereidden eenvoudige koekjes die ze rondom volledig bekleden met sesam. Ze waren ervan overtuigd dat deze niet bij de Koningin en haar gezelschap in de smaak zouden vallen.
Je kan gerust zeggen dat dit plan volledig anders werkte dan de nonnen voor ogen hadden. De Koningin en haar gevolg proefden van de koekjes en vonden ze heerlijk! De Koningin vroeg aan de nonnen hoe ze heetten. Zij kreeg het antwoord “Cazzitieddi ri parrinu” ofwel “de kleine pikjes van de priester” antwoordde de overste. De overste vond haar antwoord toch wat te brutaal naar de Koningin toe en verbeterde zichzelf met het antwoord “Biscotti Reginelle” ofwel “Koninginnekoekjes”
Deze Reginelle vielen zo in de smaak dat ze zich al snel over het heel Sicilië verspreidden en tot op de dag van vandaag, ook ver daar buiten nog steeds geliefd zijn.
